In 2011 heb ik een PL album gemaakt, waarin ik elke week een spread vulde met al onze belevenissen. Heel erg leuk... zeker achteraf! Ik vond het namelijk wel een ontzettende klus en het leverde mij af en toe heel wat stress op. In 2012 heb ik daarom een jaartje overgeslagen, maar miste ik het toch af en toe wel een beetje. In een PL album kunnen namelijk zoveel momenten vastgelegd worden, die je anders eigenlijk niet vastlegt. In 2013 ben ik dus weer aan een Project Life Album begonnen, maar wel met een iets andere opzet dan in 2011. Dit keer heb ik gekozen voor een klein Simple Stories album en werk ik gewoon achter elkaar door. Dus niet per week een spread vullen, maar gewoon een vakje van een pageprotector vullen wanneer ik daar een foto of iets anders voor heb. En dat bevalt eigenlijk heel erg goed! Ik voel totaal geen stress, want als ik eens een paar dagen geen foto's heb, dan komen die dingen simpelweg niet in het album.
Maar ondanks deze manier, liep ik uiteindelijk toch wel wat achter ;) Ik had de maand februari van dit jaar niet verwerkt en vanaf april wel steeds de vakjes gevuld, maar niet de teksten toegevoegd.
Toch een beetje stress dus ;)
Maar inmiddels heb ik alles bijgewerkt. Ook in het kader van het grote genieten... want ik vind het heerlijk om te scrappen en ik vind het misschien nog wel heerlijker om mijn bijgewerkte album door te kijken. Want wat is het leuk! Al die kleine momentjes die je normaal gesproken niet vastlegt en die je normaal gesproken ook heel snel weer vergeten bent....
een kleine impressie.....
XXXM
vrijdag, juni 28, 2013
maandag, juni 24, 2013
chocolate chip cookies
Eén van de dingen in het leven waar ik bijzonder van kan genieten, is koken. Het begint voor mij al bij het uitzoeken van een recept. Geef mij een paar kookboeken en je hoort me úren niet! Naast mijn bed liggen, naast gewone leesboeken, meestal ook een paar kookboeken... niets is zo heerlijk om in slaap te vallen na het lezen van een paar overheerlijke recepten :)
Maar ik heb gemerkt dat ik steeds minder plezier in het koken kreeg. Ik kook elke avond, maar de laatste 2 jaar zijn onze schoolweken gevuld met vergaderingen, hockey-, voetbal en hardlooptrainingen, waardoor we door de week zelden op een normale tijd of met z'n allen kunnen eten. Het gevolg daarvan was, dat ik meestal iets simpels, snels of gemakkelijk-op-te-warmen-iets kookte. En daar gaat de lol toch wel vanaf na een tijdje....
In het kader van genieten-van-het-leven besloot ik dat ik weer het plezier in koken wilde terug vinden. En zoals het zo vaak gaat in het leven, vielen een paar stukjes precies op z'n plaats en kreeg ik via mijn (kook)vriendin Stef een link van een blog met allerlei overheerlijke spaanse gerechten, omdat we over een paar weken voor het eerst op vakantie gaan naar Spanje. Via dat blog kwam ik bij verschillende andere kookblogs en ik heb me weer een avondje ouderwets zitten verlekkeren :)!!
Veel inspiratie opgedaan om toch vooral weer iets nieuws uit te gaan proberen....
Ik heb dit weekend meteen een nieuw recept uitgeprobeerd. Geen avondmaaltijd dit keer, maar een koekjes recept. Ik ben echt dol op de chocolate chip cookies van Starbucks en de koekjes uit dit recept leken daar toch wel heel erg veel op.... ik moést het uitproberen!
http://www.etenmetiris.nl/koek-en-koekjes/chocolate-chip-cookies/
En ja hoor! Ze smaken nagenoeg hetzelfde!
Ze zijn écht overheerlijk: aan de buitenkant krokant en aan de binnenkant nog net een beetje zacht...
.... en ze zijn net zo vullend als die van Starbucks.... als je er 2 op hebt, hoef je voorlopig niets meer te eten!
XXXM
Maar ik heb gemerkt dat ik steeds minder plezier in het koken kreeg. Ik kook elke avond, maar de laatste 2 jaar zijn onze schoolweken gevuld met vergaderingen, hockey-, voetbal en hardlooptrainingen, waardoor we door de week zelden op een normale tijd of met z'n allen kunnen eten. Het gevolg daarvan was, dat ik meestal iets simpels, snels of gemakkelijk-op-te-warmen-iets kookte. En daar gaat de lol toch wel vanaf na een tijdje....
In het kader van genieten-van-het-leven besloot ik dat ik weer het plezier in koken wilde terug vinden. En zoals het zo vaak gaat in het leven, vielen een paar stukjes precies op z'n plaats en kreeg ik via mijn (kook)vriendin Stef een link van een blog met allerlei overheerlijke spaanse gerechten, omdat we over een paar weken voor het eerst op vakantie gaan naar Spanje. Via dat blog kwam ik bij verschillende andere kookblogs en ik heb me weer een avondje ouderwets zitten verlekkeren :)!!
Veel inspiratie opgedaan om toch vooral weer iets nieuws uit te gaan proberen....
Ik heb dit weekend meteen een nieuw recept uitgeprobeerd. Geen avondmaaltijd dit keer, maar een koekjes recept. Ik ben echt dol op de chocolate chip cookies van Starbucks en de koekjes uit dit recept leken daar toch wel heel erg veel op.... ik moést het uitproberen!
http://www.etenmetiris.nl/koek-en-koekjes/chocolate-chip-cookies/
En ja hoor! Ze smaken nagenoeg hetzelfde!
Ze zijn écht overheerlijk: aan de buitenkant krokant en aan de binnenkant nog net een beetje zacht...
.... en ze zijn net zo vullend als die van Starbucks.... als je er 2 op hebt, hoef je voorlopig niets meer te eten!
XXXM
woensdag, juni 19, 2013
genieten
Het is deze maand 4 jaar geleden dat ik ontdekte dat ik baarmoederhalskanker had. In augustus en september 2009 ben ik behandeld en sinds oktober 2009 weet ik dat de kanker uit mijn lijf is. Het heeft best een flinke tijd geduurd voordat ik er lichamelijk weer een beetje bovenop was. De gelijktijdige chemo en bestraling vielen niet mee en nog steeds kampt mijn lijf met de gevolgen van vooral de bestraling.
Om er lichamelijk en geestelijk weer zo snel mogelijk bovenop te komen heb ik deelgenomen aan het programma Herstel en Balans. Het was een mooie stok achter de deur om te sporten, maar bovenal heeft het me geestelijk erg geholpen. Ik vond het erg moeilijk te accepteren dat mijn lijf me zo in de steek had gelaten en vond het moeilijk om erop te vertrouwen dat het goed zou blijven gaan.
Ik ben toen in aanraking gekomen met Mindfullnes en heb geleerd om te proberen van het moment te genieten. Genieten van de dingen die je doet en de dingen die je doet met volle aandacht doen... en niet teveel nadenken over de dag van morgen. Het heeft mij heel erg geholpen om dingen los te laten en om te waarderen wat ik wél had (en kon) En ik had me voorgenomen om deze manier van denken vol te houden. Het relativeert namelijk enorm en ik werd er een stuk relaxter van!
Helaas ben ik dat gevoel in de afgelopen 4 jaar toch wel een beetje kwijtgeraakt. De angst voor terugkeer van de kanker werd minder, mijn kinderen gingen puberen, het gewone leven ging weer zijn gangetje en voor ik het wist ging ik weer mee in de flow van alledag.
Totdat ik een paar weken geleden last kreeg van mijn blaas. De angst dat het kanker zou zijn sloeg in volle hevigheid toe. Het duurde even voor ik wist dat het loos alarm was en dat mijn klachten toch nog het gevolg zijn van de bestraling. Deze onzekere periode heeft me weer aan het denken gezet. Ik heb veel teruggedacht aan de sessies van Herstel en Balans en hoe mij dit toen geholpen heeft om alles voor mezelf op een rijtje te krijgen. En ik realiseerde me dat ik wil genieten van het leven. Stel dat de kanker toch ooit ergens terug komt, dan wil ik terug kunnen kijken op een leven waarin ik met volle teugen heb genoten!
Dus deze zomer ga ik volop genieten. Genieten van mijn puberende kinderen, genieten van de warmte, genieten van onze vakantie aan de spaanse kust en bovenal genieten van het leven!
En om deze blogpost met iets luchtigs te eindigen, hierbij 2 kaartjes die ik een tijdje terug heb gemaakt.... want ik kan ook ontzettend genieten van creatief bezig zijn!
Om er lichamelijk en geestelijk weer zo snel mogelijk bovenop te komen heb ik deelgenomen aan het programma Herstel en Balans. Het was een mooie stok achter de deur om te sporten, maar bovenal heeft het me geestelijk erg geholpen. Ik vond het erg moeilijk te accepteren dat mijn lijf me zo in de steek had gelaten en vond het moeilijk om erop te vertrouwen dat het goed zou blijven gaan.
Ik ben toen in aanraking gekomen met Mindfullnes en heb geleerd om te proberen van het moment te genieten. Genieten van de dingen die je doet en de dingen die je doet met volle aandacht doen... en niet teveel nadenken over de dag van morgen. Het heeft mij heel erg geholpen om dingen los te laten en om te waarderen wat ik wél had (en kon) En ik had me voorgenomen om deze manier van denken vol te houden. Het relativeert namelijk enorm en ik werd er een stuk relaxter van!
Helaas ben ik dat gevoel in de afgelopen 4 jaar toch wel een beetje kwijtgeraakt. De angst voor terugkeer van de kanker werd minder, mijn kinderen gingen puberen, het gewone leven ging weer zijn gangetje en voor ik het wist ging ik weer mee in de flow van alledag.
Totdat ik een paar weken geleden last kreeg van mijn blaas. De angst dat het kanker zou zijn sloeg in volle hevigheid toe. Het duurde even voor ik wist dat het loos alarm was en dat mijn klachten toch nog het gevolg zijn van de bestraling. Deze onzekere periode heeft me weer aan het denken gezet. Ik heb veel teruggedacht aan de sessies van Herstel en Balans en hoe mij dit toen geholpen heeft om alles voor mezelf op een rijtje te krijgen. En ik realiseerde me dat ik wil genieten van het leven. Stel dat de kanker toch ooit ergens terug komt, dan wil ik terug kunnen kijken op een leven waarin ik met volle teugen heb genoten!
Dus deze zomer ga ik volop genieten. Genieten van mijn puberende kinderen, genieten van de warmte, genieten van onze vakantie aan de spaanse kust en bovenal genieten van het leven!
En om deze blogpost met iets luchtigs te eindigen, hierbij 2 kaartjes die ik een tijdje terug heb gemaakt.... want ik kan ook ontzettend genieten van creatief bezig zijn!
XXXM
woensdag, juni 12, 2013
2 layouts
eindelijk heb ik weer eens tijd gehad om wat foto's te scrappen! Eén met foto's van afgelopen Kerst en eentje met foto's uit de oude doos....
ik merk trouwens dat ik veel minder foto's maak nu mijn kinderen wat ouder zijn. Dit komt grotendeels omdat ze zelf niet meer op de foto willen. Als ik met mijn camera aan kom zetten dan duiken ze meteen weg of trekken rare gezichten.... maar ik merk ook dat ik zelf een beetje aan het verslappen ben en soms gewoon geen zin heb om een camera mee te nemen of tevoorschijn te halen.
Eerlijk gezegd vind ik dit erg jammer en heb me voorgenomen om ondanks de protesten van Tim en Bette mijn camera wat vaker uit de kast te halen!
XXXM
maandag, juni 10, 2013
Zilver!
Bette's hockeyteam, meisjes C1 van HCR, heeft zich dit seizoen geplaatst voor het NK C-jeugd en dit vond afgelopen weekend plaats bij SCHC in Bilthoven. De verwachtingen waren hooggespannen en Bette verwachtte dat de finale gespeeld zou worden tussen Rotterdam en Pinoké. Pinoké was eerste geworden in onze competitie, HCR tweede. Echter, doordat onze meiden op zaterdag niet in goede doen waren, werden we "slechts" tweede in onze poule, wat betekende dat de halve finale gespeeld zou moeten worden tegen Pinoké!
Bette zat er zaterdagavond echt een beetje doorheen. Ze had zaterdag niet echt lekker gespeeld en de coach was niet al te blij geweest......
Maar een goede peptalk van papa helpt altijd....
Zondag kon de coach van Bette niet aanwezig zijn, omdat hij ook Dames 1 van Leonidas coacht die op zondag een belangrijke wedstrijd moesten spelen. Maar er was voor hele goede vervanging gezorgd: Richard de Snaijer, coach van onze Dames 1!
De meiden waren flink onder de indruk en misschien heeft dat geholpen, want tijdens de wedstrijd tegen Pinoké hebben onze meiden gevochten als leeuwen... de eindstand was 1-1 en daarom moesten er shoot-outs genomen worden..... deze wonnen wij en dat betekende dat we in de finale stonden!
Ik gloeide echt van trots!
In de finale moesten onze meiden tegen Nijmegen. En misschien was het onderschatting, misschien was het teveel van het goede om nog een keer zoveel energie te geven of misschien zat het er gewoon niet in.... HCR MC1 verloor met 1-0 van Nijmegen..... wat een teleurstelling voor onze meiden..... ze waren zo dichtbij!
De ergste teleurstelling was al snel weggeslikt en uiteindelijk konden ze toch ook genieten van hun zilveren medaille....
Het was een enerverend weekend, met een heel mooi zilveren randje.... ik ben apetrots op mijn meisje!
XXXM
Bette zat er zaterdagavond echt een beetje doorheen. Ze had zaterdag niet echt lekker gespeeld en de coach was niet al te blij geweest......
Maar een goede peptalk van papa helpt altijd....
Zondag kon de coach van Bette niet aanwezig zijn, omdat hij ook Dames 1 van Leonidas coacht die op zondag een belangrijke wedstrijd moesten spelen. Maar er was voor hele goede vervanging gezorgd: Richard de Snaijer, coach van onze Dames 1!
De meiden waren flink onder de indruk en misschien heeft dat geholpen, want tijdens de wedstrijd tegen Pinoké hebben onze meiden gevochten als leeuwen... de eindstand was 1-1 en daarom moesten er shoot-outs genomen worden..... deze wonnen wij en dat betekende dat we in de finale stonden!
Ik gloeide echt van trots!
In de finale moesten onze meiden tegen Nijmegen. En misschien was het onderschatting, misschien was het teveel van het goede om nog een keer zoveel energie te geven of misschien zat het er gewoon niet in.... HCR MC1 verloor met 1-0 van Nijmegen..... wat een teleurstelling voor onze meiden..... ze waren zo dichtbij!
De ergste teleurstelling was al snel weggeslikt en uiteindelijk konden ze toch ook genieten van hun zilveren medaille....
Het was een enerverend weekend, met een heel mooi zilveren randje.... ik ben apetrots op mijn meisje!
XXXM
Abonneren op:
Posts (Atom)