Hardlopen....
hardlopen en ik... zelf ben ik nog steeds niet helemaal aan deze combinatie gewend. Ik vind mezelf namelijk niet echt sportief. Ik kijk heel graag naar sport, maar zelf heb ik in mijn leven eigenlijk niet veel gesport. Afgezien van een jaar wedstrijdroeien tijdens mijn studie misschien...
Maar nu ben ik al ruim een jaar flink aan het hardlopen. Ik ben begonnen omdat ik beter voor mezelf wilde zorgen, gezonder wilde worden, meer energie wilde hebben en een beter conditie wilde krijgen. In het begin vond ik het alleen maar zwaar, heel erg zwaar... ik kon nauwelijks 2 minuten achter elkaar hardlopen en na een training was ik werkelijk doodop. Ik heb de eerste weken dan ook regelmatig gedacht dat ik dit niet vol zou houden... echt sportief ben ik dan misschien niet, maar doorzettingsvermogen heb ik gelukkig wel, en dat is dan ook de enige reden dat ik het die eerste paar maanden heb volgehouden. Dát en lopen met een groep. Want deze gezellige groep en trainer, zorgde ervoor dat ik toch steeds weer ging en dat ik steeds mijn eigen trainingen deed, omdat ik niet teveel achter wilde lopen bij de groep.
En uiteindelijk begon ik het hardlopen zelfs leuk te vinden..... af en toe dan, hoor... ik heb een soort haat/liefde verhouding met hardlopen... ik ben er niet goed in, ik heb er absoluut geen aanleg voor, maar ik wil het tóch doen. Omdat ik weet dat het goed voor me is en omdat ik me er nu ook echt prettiger door voel.
Mijn eerste doel was om 10km binnen een uur te kunnen lopen en dat is me uiteindelijk gelukt. En omdat ik het prettig vind om naar iets toe te werken, had ik mezelf voor 2012 een nieuw doel: een halve marathon lopen in een tijd die niet zoveel uitmaakt. Ik ben langzaamaan meer kilometers gaan maken, totdat ik geveld werd door een hamstring blessure...
In mijn hoofd voel ik me nog 25, maar helaas is mijn lijf toch echt 44 en wil niet meer wat het kon toen ik 25 was... Ik vrees dat ik een beetje te overmoedig ben geweest en teveel te snel heb gewild...
Ik heb ongeveer 6 weken niet kunnen hardlopen, maar ben deze week weer voorzichtig begonnen.
En het lijkt wel alsof ik weer helemaal opnieuw moet beginnen.... man, wat is dit weer zwaar! het lijkt wel alsof al mijn conditie en kracht is verdwenen!
maar ik wéét dat het goed voor me is, dus ga ik door... want wat ben ik chagerijnig geweest omdat ik al die weken niet kon lopen door de pijn...
ik had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen :)
Ik heb van deze blessure geleerd en heb mijn doel voorlopig dan ook even bijgesteld: ik ga nu eerst proberen om de 10km sneller te lopen en dan wellicht aan het eind van 2012 toch een halve marathon proberen.....
en heel stiekem, ver in mijn achterhoofd, blijft toch de marathon lonken... ik zou zo graag 1 keer in mijn leven de marathon willen lopen.... 1 keer om het gewoon te doen, om het mee te maken.... zou het me ooit lukken??
En om dan toch met iets creatiefs te eindigen:
een verjaardagskaart voor een nichtje die vandaag jarig is en een valentijnskaart voor JP
XXXM
